معنی چهل خانه - جستجوی لغت در جدول جو

چهل خانه

لغت نامه دهخدا

غسل خانه

حمام، گرمابه، غسالخانه

فرهنگ فارسی عمید

چشم خانه

خانۀ چشم، کاسۀ چشم، حفرهای که چشم در آن جا دارد، چشمدان

فرهنگ فارسی عمید

چله خانه

(چِلْ لَ نَ)

دهی از دهستان صوفیان بخش شبستر شهرستان تبریز که در 7 هزارگزی خاور شبستر و 2 هزارگزی راه شوسه و خطآهن تبریز به مرند واقع است. کوهستانی و سردسیر است و 389 تن سکنه دارد. آبش از چشمه و قنات. محصولش غلات و حبوبات، شغل اهالی زراعت و گله داری و راهش ماشین رو است. این آبادی در دو محل بفاصله 2 هزارگز بنام چله خانه بالا و چله خانه پایین مشهور است و سکنۀ چله خانه بالا 318 تن میباشد. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 4)

لغت نامه دهخدا

چله خانه

(چِلْ لَ / لِ نَ / نِ)

خانه ای که مرتاضان ایام چله در آن بسربرند. (آنندراج). آنجائی که در مدت روزه داشتن توقف کرده و در را بروی خود می بندند. (ناظم الاطباء). جای چله نشستن. محل ریاضت کشیدن و چله گرفتن چله نشینان. جای اعتکاف صوفیان و زهاد:
به چشم کم منگر در دوات تیره دلم
که چله خانه یوسف درون چاه من است.
صائب (از آنندراج).
بااین قد خمیده نگشتیم گوشه گیر
در چله خانه ای ننشیند کمان ما.
زکی ندیم (از آنندراج).
رجوع به چله شود

لغت نامه دهخدا

اهل خانه

(اَ لِ نَ / نِ)

ساکنان خانه. اهل بیت: پیش از آنکه با اهل خانه سخنی گوید اهل او به مصلحتی در گنجینه درآمد. (انیس الطالبین ص 147).

لغت نامه دهخدا

لهو خانه

ماژ خانه شادیسرای جایی که بلهو و لعب پردازند جای لهو: بس خرابست لهو خانه دهر بنگه عمر ز آسمان بر گیر. (خاقانی لغ)

فرهنگ لغت هوشیار

چله خانه

خانه ای که مرتاضان و درویشان ایام چله را در آن بسر برند جای چله نشستن

فرهنگ لغت هوشیار